Бу олимнинг тўла исми Абу-л-Аббос Жаъфар ибн Абу Али Муҳаммад ибн Абу Бакр Мустағфирий Насафий Самарқандийдир. У кўзга кўринган тарихчи, адиб, муҳаддис ва фиқҳ олими бўлган. 

Деҳхудонинг «Луғатнома» асарида ёзилишича, Абу-л-Аббос бир неча вақт Марв ва Сарахсда истиқомат қилган. Шу ерда бошланғич маълумотни олгандан кейин Бухорога бориб яшаган ва у ернинг бир неча олимларидан таълим олган. Олим Насаф (Қарши) шаҳрида яшаб, шу ерда 432/1040 йили вафот этган. Самарқандий нисбаси унинг Самарқандда яшагани ёки у ерда туғилганидан далолат беради. Абу-л-Аббос тарих, адабиёт ва бошқа фанлар соҳасида «Китоб тарихи Самарқанд», «Китоб тарихи Насаф ва Кеш [Шаҳрисабз]», «Китоб аш-шеър ва-ш-шуаро» («Шеър ва шоирлар ҳақида китоб»), «Китоб ал-вафо», «Китоб далоил ан-нубувва» «Пайғамбарлик далиллари китоби»), «Китоб ад-даъвот» («Тарғиботлар китоби»), «Китоб хутаб ан-набий» («Пайғамбар хутбалари китоби»), «Китоб тибби ан-набий» («Пайғамбар хоҳишлари китоби») каби асарларни ёзган. Булардан «Китоб тибби ан-набий» Теҳронда нашр этилган, кўпчилиги ҳали топилгани йўқ.